Hayallerim , umutlarım çalındı
Anlarım , anılarım çalındı
Çocuksu düşlerim çalındı
Üstüme kirli ayaklarıyla basıp hiç acımadan ezdiler
O günden sonra kendimi kurgulanmış bir oyunun içinde buldum
Oyunumun adı hazırdı
Sahnemi düzenlendim
Oyuncularım ve figüranlarım zaten hazırdı
Ve bana kalan sadece perdemi seyircilere açmaktı
Oyuncularım ve figüranlarım deneyimli , daha önceden oyunculuk yapmış insanlardı
Hazır olan kadro beni bulduğunda , zaten oyun ben perdeyi açmadan başlamıştı
Kendimi başrolde sanırken , aslında filmlerde bile küçümsediğimiz figüranlarmış başrolde olanlar
Rolleri artık tahminimdende çok büyüktü
Ve ben figüran olmuştum
Rol yapabileceğim bir sahnem kalmamıştı
Gitgide oyuncularım rollerine kendilerini kaptırmış , oyunda olduklarının farkında bile değillerdi
Başkalarının hayatlarını çalmak için çaba sarfediyorlardı
Bu çaba zamanla hırsa dönüşüyor
Başkalarının hayatlarına zarar vermekle , can almakla kalmayıp kendi hayatlarınada zarar veriyorlardı
Ben artık oyunun dışındaydım
Beni saf dışı bırakmışlardı
Artık bir figüran bile değildim
Ön tarafta yerini almış seyirciydim
Artık istediklerinde oyuna dahil ediyorlardı beni
Sesimi kesmişlerdi
Çığlıklarım , hıçkırıklarım duyulmuyordu artık
Ben bile kendi haykırışlarımı duyamaz olmuştum
İnsaniyetsiz taraflarının dirilişine müsaade ediyorlar,kendi kimliklerinin,kişiliklerinin dışına çıkıyorlardı
Hazır herkes bu kadar kaptırmışken rolüne kendini , son kez baktım onlara
Alkışlarla uğurladım onları
Perde kapandı , oyun bitti
Artık oynamıyorum .
Ve oyun bittiğinden beri
O AN BİR DAHA YAŞANMADI
O AN BİR DAHA YAŞANMAYACAK ….
21.03.2012 / Aslı Günay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder