3 Nisan 2012 Salı

ANNEM!

Büyümek ne zormuş meğer!!Daha dün gibi hatırlarım annemin elini bırakma çabalarımı ve büyüme telaşımı.Büyüdüm anne kocaman oldum bak.Acılarım büyüdü,dertlerim büyüdü,hedefim büyüdü,çıkmazlarım,olmazlarım büyüdü.
Hiçte güzel degilmiş büyümek. Bak albümden kimler eksildi.Başa dönebilsem keşke;sana tay tay yürüsem,ilk kez baba desem. Karanlıktan korkabilsem ve babam tutup elimden gezdirse bak hicbişey yok diye___"BÜYÜDÜKÇE DERTLERİDE BÜYÜYOR İNSANIN"derdin ya anlamazdım.Şimdi anladım.

Gecelerce uyutmadıgım,iştahtan kesildiğim,ateşlendigim,öksürdügüm,düşüp kanadıgım yıllarda sana yük olduğumdan daha fazla yük oluyorum şimdi kendime.
Daha ağır geliyorum kendime yıllar geçtikçe."şikayet etme yavrum kimseyi bana"derdin ya,şimdi istesemde edemiyorum.Kanayan yerlerimi ilk sana gösterirdim merhem ol diye .Artık senden saklıyorum dert etme diye. şimdi senden bir ninni istesem çocuklaşma yavrum dersin sende.
Bırak çocuklaşayım anne elimde kalan tek huzurum,tek umudum çocukluğum.Yine boyum kadar olsa merdiven basamakları,tam çıksa albümlerin yoklamaları,yalvarsam elimi tut diye ve sen hiç bırakmasan olmaz mı?Hadi yeniden yavaş yavaş olmaz mı?

Hadi yeniden yavaş yavaş büyüt beni anne,yeniden büyüt ki İHANETİ AYRILIĞI ÖĞRETME bana ögretme ki kimseyi üzmeyeyimm bu yüzden.İhanetler,ayrılıklar olmasın,kötülükler olmasın ve ALBüMDEN EKSİLENLERDE UZAĞA GİTMİŞ OLSUN NE OLUR....

03.04.2012(ALINTIDIR.)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder