ARAF

Çocukluğumdan beri oturduğum banklara oturdum yıllar sonra yeniden 
Gerçi arada sırada gidip oturuyordum kafamı dinlemek için
Ama unuttuğum birşey vardı 
Aylar önce o banka tekrar oturmuştum 
Bu sefer oturduğumda ilk defa oturuyormuş gibi hissetmeyi diledim 

Etrafımı yavaş ve dikkatlice süzmeye başladım 

Gökyüzüne kafamı kaldırıp , yıldızları seyretmeye başladım
Sanki bir işaretmış gibi birdenbire yıldız kaydı
Sonrasında yıldızlar iyice gözümde parlamaya başladı 
Sanki bana birşeyler anlatmaya çalışıyorlardı 
Bir süre sonra susarak konuşmaya başladığımızı farkettim 

Anlattılar , anlattılar , anlattılar .........

Anlattıkça unuttuğum anıları hatırlatmaya başladılar
Hayatım boyunca hatırlamak dahi bile istemediğim insanlardan bahsetmeye başladılar
Beni dinlemiyorlardı 
Konuşmama fırsat bile vermiyorlardı
Beynime hükmetmişlerdi
Duyduğum şeyleri kaldıramıyordum
Halbuki duyduğum şeyler tanıdıktı ve daha önce çoktan kabullendiklerimdi

Canım yanmaya başlamıştı
Artık susmalarını söyledim 

Ama onlar susmuyorlardı

Bana hala birşeyler anlatmaya çalışıyorlardı 

Olduğum yerden gitmek istiyordum

İzin vermiyorlardı

Sanki oturduğum yere çakılıp kalmıştım

Beni bağlamışlardı

Sesimi çıkaramıyordum 

Kalkmama izin yoktu

Kulaklarımı bile tıkayamıyordum

Gitgide daha da çok anlatmaya başlamışlardı 

Artık dinlemekten başka çarem yoktu

Niyetleri anıları canlandırmak değildi

Canımın hala yanıp yanmadığını kontrol etmekti

Evet canım yanmıştı , hemde çok

Canımı yakmayı bir cümleyle başarmışlardı aslında

"İçindeki Öldü"

O ince çizgi arasında gidip geliyormuşum hala 

Kendimden korkmaya başlamıştım

Gözümde hiçbir şeyin canlanmasını istemiyordum

Cennetle cehennemin arasında kaldığım günleri hatırlamayı bırak , duymak bile istemiyordum

O yüzden herşeyi o gün konuşmamız bitince , daha önce nasıl yok etmeyi başardıysam yine başardım 

Tekrardan yaktım

Yıktım

Yok ettim

Ama kendimi yok etmeye çalışmaktan vazgeçtim
Vazgeçmiştim zaten

Herşeyi de olduğu gibi kabullenebiliyordum

Ölen öldü 

Giden gitti

En önemlisi vicdanım rahat , günahlarımdan arındım ..

Geçmişi farkında olarak yaşamak ayrı bir olgunluktur, geçmişe takılıp kalmaksa farklı sorunlar doğurur. İkisini ayırdığım zaman mutlu olmayı başardım...
Artık MUT-LU-YUM ...

aslgny / 28.07.2012 /